dinsdag 19 oktober 2010
zondag 17 oktober 2010
Manifest van het Wolkenliefhebbersgenootschap
Wij geloven dat wolken ten onrechte in een kwaad daglicht staan en dat het leven aanzienlijk schraler zou zijn zonder.
Wij beschouwen wolken als poëzie van de natuur en als haar vruchten die het eerlijkst zijn verdeeld, want iedereen heeft er altijd en overal een fantastisch zicht op.
Wij beloven oprecht ons standvastig en verbeten tegen het 'blauwehemeldenken' te verzetten. Het leven zou onvoorstelbaar saai zijn als we dag in dag uit moesten opkijken naar een onbewolkte monotonie.
Wij spannen ons in mensen erop attent te maken dat wolken de stemmingen van de atmosfeer tot uitdrukking brengen en gelezen kunnen worden als de stemmingen van een individu.
Wolken zijn zo vanzelfsprekend dat hun schoonheid nauwelijks meer wordt opgemerkt. Ze wornde overgelaten aan dromers, maar ze waarnemen is voor iedere ziel als een geneeskrachtige zalf. Bovendien zal ieder die oog krijgt voor de vormen die erin te ontdekken zijn, zich kunnen verheugen in een flinke besparing op de nota's van de psychotherapeut.
Daarom roepen we tegen iedereen die oren heeft om te horen:
Kijk omhoog, verwonder je over hun ongrijpbare schoonheid en leef het leven met je hoofd in de wolken!
Uit ´De Wolkengids, Wolken in de geschiedenis, wetenschap en cultuur´, van Gavin Pretor Pinny.
zondag 10 oktober 2010
Zag jij misschien...
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
Joost Zwagerman
Uit: Tot hier en zelfs verder (2005)
De Arbeiderspers
